Κλινικές μελέτες

Οι περισσότερες κλινικές μελέτες πάνω στο θέμα του βιοσυντονισμού διεξήχθησαν σε αλλεργικούς ασθενείς. Αυτή η ομάδα ασθενών είναι ιδιαίτερα κατάλληλη για μελέτη επειδή στις περισσότερες περιπτώσεις το αποτέλεσμα της θεραπείας είναι άμεσα αντιληπτό από τους ασθενείς υποκειμενικά και μπορεί να παρατηρηθεί από τους θεραπευτές. Η εξαφάνιση ή η βελτίωση ενός δερματικού εξανθήματος, μιας μπλοκαρισμένης μύτης, του άσθματος ή μιας γαστρεντερικής διαταραχής μπορεί εύκολα να αξιολογηθεί.

Το 1990 ο παιδίατρος Dr. Schumacher πραγματοποίησε μια έρευνα στο ιατρείο του σε 204 παιδιά με διάφορες αλλεργικές παθήσεις. Οι ασθενείς απάντησαν σε ένα ερωτηματολόγιο και ξαναρωτήθηκαν στο χρονικό διάστημα μεταξύ πέντε και εννέα μηνών μετά τη θεραπεία βιοσυντονισμού. Το 83% δήλωσε ότι δεν είχαν πλέον αλλεργικά συμπτώματα. Τα συμπτώματα βελτιώθηκαν στο 11% των ερωτηθέντων, στο 4,5% δεν είχαν διαφορά και στο 1,5% δεν μπορούσαν να εκτιμηθούν. Εκείνη την εποχή, αυτό ήταν ένα επαναστατικό αποτέλεσμα, το οποίο άλλες μορφές θεραπείας δεν μπορούσαν ούτε να ονειρευτούν. Το επίπεδο απόδειξης της έρευνας ήταν 4-5[1].

Την ίδια χρονική περίοδο ο Dr. Schumacher δημοσίευσε μια άλλη έρευνα σε ασθενείς με εαρινή αλλεργική ρινίτιδα («πυρετός του χόρτου»). Την επόμενη άνοιξη μετά τη θεραπεία βιοσυντονισμού το 43,4% δεν είχαν πλέον συμπτώματα ενώ υπήρξε βελτίωση στο 50,4% των ασθενών. Σημειώθηκε δηλαδή αποτελεσματικότητα τάξης άνω του 90%[2].

To 1993 o Dr. Hennecke έκανε μια έρευνα στο ιατρείο του. Ο ίδιος είχε αναπτύξει μια καινούργια μορφή θεραπείας των αλλεργιών μέσω χρήσης των μεσημβρινών με τη συσκευή βιοσυντονισμού Bicom. Μετά από λίγους μήνες εφαρμογής της νέας του μεθόδου έστειλε ερωτηματολόγια σε 248 ασθενείς στους οποίους την είχε χρησιμοποιήσει. Το πλεονέκτημα της μεθόδου του είναι ότι δεν χρειάζεται αποφυγή της αλλεργιογόνας ουσίας. Η ομάδα περιλάμβανε ενήλικες και παιδιά με  ατοπική δερματίτιδα, έκζεμα, αλλεργία σε γύρη, αλλεργικές παθήσεις των οφθαλμών, του αναπνευστικού και των εντέρων. Από τα 200 περιστατικά που αναλύθηκαν το 50,4% δήλωνε ελεύθερο συμπτωμάτων και το 34,1% βελτίωση. Οι περισσότεροι ασθενείς είχαν μακρόχρονο ιστορικό αλλεργίας και είχαν ακολουθήσει κι άλλες λιγότερο επιτυχείς θεραπείες[3]. Επίπεδο απόδειξης της μελέτης: 4-5.

Μεταξύ του 2003 και του 2006 συνολικά δέκα μελέτες πάνω στη θεραπεία αλλεργιών διεξήχθησαν σε νοσοκομεία στην Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας και στη συνέχεια δημοσιεύθηκαν. Τα αποτελέσματα, στις περισσότερες έρευνες, σε μεγάλους αριθμούς ασθενών επιβεβαίωσαν τα θετικά αποτελέσματα που βλέπουμε στην πρακτική. Οι περισσότερες έρευνες διεξήχθησαν στο κεντρικό νοσοκομείο της πόλης Xian, φημισμένης για τους τάφους με τους πήλινους στρατιώτες.

Μια αρχική μελέτη σε 79 ασθενείς με αλλεργικά δερματικά συμπτώματα δημοσιεύθηκε τον Μάρτιο του 2005. Κι εδώ, η θεραπεία απέδωσε σε σχεδόν το 75% των ασθενών πλήρη ίαση και στο 22% βελτίωση στα συμπτώματα[4]. Επίπεδο απόδειξης: 5.

Το ποσοστό αποτελεσματικότητας του 60,8%[5] επιτεύχθηκε σε μια μελέτη κοόρτης πάνω στο χρόνιο δερματικό εξάνθημα. Ο διαχωρισμός σε ηλικιακές ομάδες έδειξε καλύτερα αποτελέσματα στην ομάδα με ηλικίες από 1 έως 15 χρονών (90%). Επίπεδο απόδειξης: 5.

-Μια άλλη μελέτη κοόρτης σε μία ομάδα με 54 ασθενείς όλων των ηλικιακών ομάδων με δερματικό εξάνθημα έδειξε ποσοστό αποτελεσματικότητας 66,7%, όπως φαίνεται στο ακόλουθο γράφημα[6]. Επίπεδο απόδειξης μελέτης: 5.

Δύο μελέτες ασχολήθηκαν με το βρογχικό άσθμα στα παιδιά. Σε μία μελέτη με 300 νεαρούς ασθματικούς ασθενείς οι 213 δέχθηκαν θεραπεία βιοσυντονισμού ενώ 87 ακολούθησαν την κλασσική θεραπεία του άσθματος με κορτικοστεροειδή και αντι-αλλεργικά φάρμακα.[7] Τα αποτελέσματα μετά από 6 μήνες αγωγής ταξινομήθηκαν ως εξής: ελεύθεροι συμπτωμάτων, βελτίωση, αποτελεσματικό (μικρή μείωση των συμπτωμάτων), μη-αποτελεσματικό.

Κι όπως σχολίασε ο ειδικός αξιολογητής: «Η συμβατική φαρμακολογική θεραπεία είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική, τουλάχιστον στην θεραπεία των συμπτωμάτων. Ως εκ τούτου είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι η θεραπεία βιοσυντονισμού Bicom πετυχαίνει τα ίδια ή και καλύτερα αποτελέσματα. Ο σχεδιασμός της μελέτης έχει υψηλό επίπεδο απόδειξης: επίπεδο 3, έτσι ώστε τα αποτελέσματα πρέπει να θεωρούνται ως απόδειξη της αποτελεσματικότητας.»[8]

-Μια άλλη μελέτη σύγκρινε τρεις ομάδες που συμπεριλάμβαναν 181 παιδιά με βρογχικό άσθμα ή αλλεργική ρινίτιδα. Πρόκειτο για μια προοπτική, τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη μελέτη παράλληλων ομάδων[9]. Οι ασθενείς χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες, όπου η πρώτη περιλάμβανε παιδιά που είχαν μόλις διαγνωστεί με το αλλεργικό σύμπτωμα, η δεύτερη παιδιά που είχαν προηγουμένως δεχθεί χωρίς αποτέλεσμα θεραπεία με φάρμακα. Η τρίτη ήταν η ομάδα ελέγχου, που περιλάμβανε παιδιά, που είχαν μόλις διαγνωστεί και έλαβαν μόνο φαρμακευτική αγωγή. Η αποτελεσματικότητα της θεραπείας ταξινομήθηκε σύμφωνα με μια κλίμακα 3 βαθμών: σημαντικά αποτελεσματική, αποτελεσματική, μη-αποτελεσματική. Eπίπεδο απόδειξης της μελέτης: 1-2.

Όπως φαίνεται στα παρακάτω γραφήματα η ομάδα που δέχθηκε θεραπεία μόνο με βιοσυντονισμό είχε το καλύτερο αποτέλεσμα (85,6% ποσοστό αποτελεσματικότητας), και ακολουθήθηκε με κοντινό αποτέλεσμα (79,6%) από την ομάδα που είχε αρχικά δεχθεί φαρμακευτική θεραπεία χωρίς αποτέλεσμα και στη συνέχεια της έγινε θεραπεία βιοσυντονισμού. Το χειρότερο αποτέλεσμα καταγράφηκε στην ομάδα στην οποία είχε μόνο χορηγηθεί φαρμακευτική αγωγή (69,1% ποσοστό αποτελεσματικότητας).

-Μεταξύ Ιουνίου 2002 και Ιανουαρίου 2004 διεξήχθη μια μελέτη κοόρτης σε μία ομάδα 154 αλλεργικών ασθενών[10]. Τα συμπτώματα περιλάμβαναν δερματίτιδα, ρινίτιδα, αλλεργική επιπεφυκίτιδα και άσθμα. Άμεσα πριν το θεραπεία καθώς και κατά τη διάρκεια της οι ασθενείς δεν έπαιρναν φαρμακευτική αγωγή. Μετά τη θεραπεία οι 120 από τους 154 ασθενείς (=78%) είχαν ιαθεί (ελεύθεροι συμπτωμάτων για 6 μήνες). Δεν αναφέρθηκαν ανεπιθύμητες ενέργειες.

Απόσταγμα ειδικού αξιολογητή: «Επίπεδο απόδειξης 4-5. Η μελέτη βασίζεται σε διάγνωση, η οποία χρησιμοποιώντας συμβατική φαρμακευτική αγωγή θα μπορούσε να ελέγξει μέχρι ένα ορισμένο βαθμό τα συμπτώματα με μακροχρόνια θεραπεία (π.χ. κορτιζόνη), γεγονός που έχει μια σειρά παρενεργειών.»

Η μεγαλύτερη μελέτη ήταν μια διαμήκης μελέτη παρατήρησης σε 1.639 ασθενείς με διαφορετικά αλλεργικά συμπτώματα. Όλοι οι ασθενείς είχαν προηγουμένως ακολουθήσει την τυπική φαρμακευτική αγωγή χωρίς όμως επιτυχία. Στο γράφημα που ακολουθεί φαίνεται η αποτελεσματικότητα της μελέτης.

Απόσταγμα από την ειδική αξιολόγηση: «Οι ασθενείς είχαν προηγουμένως ακολουθήσει φαρμακευτική αγωγή με μικρή επιτυχία. Η εξάμηνη περίοδος ελεύθερης συμπτωμάτων μετά τη θεραπεία με το Bicom υποδηλώνει ότι οι ασθενείς είχαν θεραπευτεί, τουλάχιστον για αυτήν τη χρονική περίοδο. Η αυθόρμητη ίαση, η επίδραση του ψευδοφαρμάκου ή παρόμοια πράγματα δεν μπορούν να εξηγήσουν το ποσοστό των ασθενών (83%) που θεραπεύτηκαν από αυτές τις μορφές αλλεργίας. Επίπεδο απόδειξης 4-5.[12]»

Ο παρακάτω πίνακας δείχνει την κατανομή των αποτελεσμάτων σε σχέση με τις διαφορετικές αλλεργικές παθήσεις στην προαναφερθείσα μελέτη.

Πάθηση	Συνολικός αριθμός περιστατι-κών	Ίαση	Ξεκάθαρη βελτίωση	Βελτίωση	Μη-αποτελε-σματικό	Ποσοστό ανάρρω-σης	Συνολική αποτελε-σματικό-τητα
Έκζεμα	188	176	8	2	2	94%	97%
Εξάνθημα	352	266	42	30	15	75%	87%
Δερματίτιδα εξ’ επαφής	158	137	12	6	3	87%	94%
Νευρο- δερματίτιδα	55	30	8	10	7	55%	70%
Εφίδρωση	183	160	10	12	1	87%	93%
Αλλεργική ρινίτιδα	165	140	14	5	6	85%	94%
Άσθμα	187	155	5	24	3	83%	86%
Μυικός σπασμός – τικ	146	120	20	2	4	82%	96%
Αλλεργική επιπεφυκίτι-δα	80	66	10	2	2	83%	95%
Ουρηθρικό σύνδρομο	125	103	16	2	3	82%	95%
Σύνολο	1639	1353	145	95	46	83%	91%
σε %	100%	82,6%	8,8%	5,8%	2,8%

 

Θα μπορούσε να προσκομίσει κανείς την εντύπωση ότι ο βιοσυντονισμός είναι μόνο κατάληλος για τη θεραπεία αλλεργιών. Στην πραγματικότητα αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται για μεγάλο αριθμό διαφορετικών διαταραχών. Υπάρχουν πολλές αναφορές θετικής θεραπείας όπως επίσης και μελέτες. Αυτές περιλαμβάνουν την έρευνα της αποτελεσματικότητας του βιοσυντονισμού σε κατεστραμμένα ηπατικά κύτταρα, σε λειτουργικές εντερικές διαταραχές, αθλητικούς τραυματισμούς, αρθροπάθειες και ρευματικές παθήσεις.

Οι εργαστηριακές τιμές είναι εξαιρετικά σημαντικές για τη συμβατική ιατρική, τόσο για διάγνωση όσο και για την διαμήκη παρατήρηση πολλών διαταραχών. Θεωρούνται επιστημονικά αντικειμενικές καθότι παράγονται από μια ουδέτερη εργαστηριακή συσκευή χωρίς τη δυνατότητα υποκειμενικής επιρροής από το θεραπευτή. Ως εκ τούτου, λαμβάνουν ειδική προσοχή στην επιστημονική εργασία και έχουν αξιόλογη αποδεικτική αξία. Μπορεί ο βιοσυντονισμός να έχει θετική επιρροή στις εργαστηριακές παραμέτρους ή ακόμα να τις επαναφέρει στα φυσιολογικά επίπεδα; Στην πρακτική επανειλημμένα παρατηρούμε βελτίωση των ηπατικών ενζύμων, των νεφρικών λειτουργικών μετρήσεων και των μετρήσεων του θυρεοειδή αδένα. Τα μεμονωμένα περιστατικά δεν είναι όμως επαρκείς αποδείξεις.

-Συνεπώς τα εκπληκτικά αποτελέσματα μια έρευνας του 1996 σε ασθενείς με κατεστραμμένα ηπατικά κύτταρα έχουν ιδιαίτερη σημασία. Μια ομάδα 14 ασθενών στους οποίους οι εργαστηριακές εξετάσεις είχαν επισημάνει βλάβη του ήπατος δέχθηκαν θεραπεία βιοσυντονισμού ενώ η ομάδα ελέγχου με άλλους 14 ασθενείς δεν έλαβε καμία θεραπεία. Κι ενώ τα ηπατικά ένζυμα (γGT, GOT, GPT) στην ομάδα ελέγχου έμειναν πρακτικά αμετάβλητα, αυτές οι παράμετροι βελτιώθηκαν σημαντικά στους ασθενείς που δέχθηκαν θεραπεία και μάλιστα σε μερικούς ομαλοποιήθηκαν τελείως. Η έρευνα αξιολογήθηκε με επίπεδο απόδειξης 1 καθότι «οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο βιοσυντονισμός έχει υψηλό βαθμό στατιστικά τεκμηριωμένης αποτελεσματικότητας για αυτήν την ένδειξη.»[13]

-Δύο άλλες εργαστηριακές μελέτες διεξήχθησαν σε ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα. Ερευνήθηκαν τα αντι-οξειδωτικά ένζυμα στα λεμφοκύτταρα (μια υπο-ομάδα των λευκοκυττάρων). Όταν οι ασθενείς δέχθηκαν αγωγή μόνο με τα συμβατικά φάρμακα τα επίπεδα δραστηριότητας των ενζύμων της υπεροξειδικής δισμουτάσης, καταλάσης και υπεροξειδάσης της γλουταθειόνης αυξήθηκαν, ενώ η περιεκτικότητα της θιεόλης μειώθηκε. Μετά από τη θεραπεία βιοσυντονισμού που χορηγήθηκε επιπρόσθετα, η δραστηριότητα της υπεροξειδικής δισμουτάσης και της υπεροξειδάσης της γλουταθειόλης ομαλοποιήθηκαν, όπως και η περιεκτικότητα σε θειόλη. Αν και αυτά τα ευρήματα μπορεί να είναι ξεκάθαρα για τους ειδικούς, η αντικειμενική αλλαγή στις εργαστηριακές παραμέτρους είναι ευαπόδεικτη με το βιοσυντονισμό. Είναι πιθανό ότι ενεργοποιεί μη ειδικούς προστατευτικούς μηχανισμούς στους ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα[14].

-Μια άλλη έρευνα διερεύνησε τη σύνθεση πρωτεϊνών θερμικού σοκ, η οποία μειώνεται στο 60% στους ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα. Αυτές οι τιμές επανήρθαν στα φυσιολογικά επίπεδα κάτω από την επίδραση του βιοσυντονισμού. Ο συγγραφέας υποθέτει ότι το παρατηρούμενο θεραπευτικό αποτέλεσμα του βιοσυντονισμού στους ρευματικούς ασθενείς συνδέεται με τη βελτίωση της δραστηριότητας των λεμφοκυττάρων, που επιφέρεται από την ομαλοποίηση της σύνθεσης των πρωτεϊνών θερμικού σοκ[15].

-Υπάρχουν και κλινικές μελέτες πάνω στα μυοσκελετικά προβλήματα. Δύο ομάδες ασθενών με σύνδρομο ινομυαλγίας δέχθηκαν αγωγή με φυσικοθεραπεία και μάλαξη σημείων. Η μία ομάδα δέχτηκε επιπρόσθετα θεραπεία βιοσυντονισμού. Και οι δύο ομάδες δήλωσαν ότι η κατάσταση τους είχε βελτιωθεί. Παραταύτα, το αποτέλεσμα ήταν πιο συχνά αντιληπτό και γρηγορότερα στην ομάδα του βιοσυντονισμού και ήταν επίσης μεγαλύτερο και με μεγαλύτερη διάρκεια απ’ ότι στη ομάδα ελέγχου. Ο μυϊκός πόνος (δείκτης μυϊκού συνδρόμου) βελτιώθηκε κατά 72% με τον βιοσυντονισμό (37% στην ομάδα ελέγχου). Οι διαταραχές ύπνου και η ευαισθησία στις καιρικές αλλαγές βελτιώθηκαν επίσης σημαντικά σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου[16].

Κι ενώ ο λειτουργικός μυοσκελετικός πόνος παίζει σημαντικό ρόλο στην ινομυαλγία, τα συμπτώματα της αρθροπάθειας συνήθως προκαλούνται από σημάδια φθοράς στις αρθρώσεις και συνδέονται με φλεγμονώδεις αλλαγές. Μπορεί ο βιοσυντονισμός να βοηθήσει και σε αυτές τις περιπτώσεις;

-Μια μελέτη σε ασθενείς με αρθροπάθεια της άρθρωσης του γονάτου (αρθρίτιδα γόνατος) έδωσε εντυπωσιακά αποτελέσματα. Δύο ομάδες ασθενών δέχθηκαν θεραπεία συμβατικής ιατρικής. Η μία ομάδα δέχθηκε και θεραπεία βιοσυντονισμού. Τα συμπτώματα πόνου χαλάρωσαν πολύ γρηγορότερα στην ομάδα βιοσυντονισμού και το αποτέλεσμα διήρκησε πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Η επιτυχία της θεραπείας κρίθηκε με κριτήρια όπως ο πόνος στις αρθρώσεις, η λειτουργικότητα των αρθρώσεων, η ανάλυση αίματος, η ευεξία και ικανότητα για εργασία. Αντίστοιχα, το ποσοστό επιτυχίας του 94% καταγράφτηκε στην ομάδα του βιοσυντονισμού, με την ομάδα ελέγχου στο 57,5%. Το υπερηχογράφημα αρθρώσεων αποκάλυψε βελτίωση της τάξης του 75% μετά την αγωγή βιοσυντονισμού σε σύγκριση με το 32,5% της ομάδας ελέγχου[17].

Οι αρθρώσεις κορυφαίων αθλητών υποβάλλονται σε τεράστιο βαθμό καταπόνησης και υπάρχει μεγάλος κίνδυνος τραυματισμού. Μερικοί αθλητικοί σύλλογοι και ακόμα και Ολυμπιακές ομάδες ήδη χρησιμοποιούν τα θεραπευτικά οφέλη του βιοσυντονισμού.

-Σε μια μελέτη μια ομάδα δώδεκα κορυφαίων αθλητών με υπερβολική καταπόνηση δέχθηκε αποκλειστικά αγωγή με βιοσυντονισμό, ενώ μια δεύτερη ομάδα δώδεκα αθλητών δέχτηκαν αγωγή μόνο με συμβατικές μεθόδους όπως οι υπέρηχοι, η διέγερση με ρεύματα, η κρυοθεραπεία και τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Κι ενώ η αποτελεσματικότητα ήταν η ίδια, ο χρόνος θεραπείας ήταν μικρότερος στην ομάδα βιοσυντονισμού και χρειάστηκαν λιγότερες θεραπευτικές συνεδρίες[18].

Απόσπασμα της αξιολόγησης: «Σύμφωνα με την κλίμακα των 8 επιπέδων απόδειξης, η μελέτη αξιολογείται στο επίπεδο 2 όσο αφορά το σχεδιασμό, παρέχοντας ισχυρές ενδείξεις. Με αυτήν την έννοια, η αποτελεσματικότητα δείχνεται ως στατιστικά σημαντική. Το εύρος της αποτελεσματικότητας είναι επίσης αξιόλογο τόσο με την έννοια της διάρκειας της θεραπείας όσο και της βαθμολόγησης του πόνου».

-Μια άλλη μελέτη αποκάλυψε το θετικό αντίκτυπο σε ασθενείς με λειτουργικά γαστρεντερικά προβλήματα. Τα συμπτώματα βελτιώθηκαν κατά 48,2% στην ομάδα βιοσυντονισμού και μόνο κατά 3,8% στην ομάδα του ψευδοφάρμακου[19].

Οι αντίπαλοι της μεθόδου βιοσυντονισμού φυσικά δεν έμειναν άπραγοι. Υπήρξαν δύο (!) μελέτες που φαινομενικά έδειξαν ότι ο βιοσυντονισμός δεν είναι αποτελεσματικός. Μία μελέτη σε ασθενείς με εαρινή αλλεργική ρινίτιδα δημοσιεύθηκε σε ειδική εφημερίδα το 1996. Η θεραπεία όμως δεν είχε διεξαχθεί με τις συνήθεις σωστές διαδικασίες.

Αντίθετα με τις συστάσεις στη βιβλιογραφία και στα εκπαιδευτικά σεμινάρια, η διάγνωση και η θεραπεία διεξήχθηκαν με διαλύματα δερματικής έγχυσης. Εκείνη την εποχή ήταν ήδη γνωστό ότι τα μη-αλλοιωμένα αλλεργιογόνα ήταν πολύ πιο αποτελεσματικά στη θεραπεία. Το αποτέλεσμα ήταν ενδιαφέρον παρόλο που η θεραπεία βιοσυντονισμού δεν έγινε υπό ιδανικές συνθήκες. Οι 5 από τους 42 ασθενείς στην ομάδα βιοσυντονισμού ανέφεραν ότι ήταν ελεύθεροι συμπτωμάτων και 18 είχαν δει βελτίωση στα συμπτώματά τους (ποσοστό επιτυχίας πάνω από 50%). Μόνο 2 (25%) από τους οχτώ ασθενείς στην ομάδα του ψευδοφάρμακου ανέφεραν βελτίωση. Το αποτέλεσμα δεν είναι στατιστικά αξιόλογο λόγω του μικρού αριθμού ασθενών. Ως συμπέρασμα ο συγγραφέας ανέφερε ότι η μελέτη αυτή παρέχει απόδειξη ότι ο βιοσυντονισμός δεν έχει αποτέλεσμα![20]

Αυτό που είναι ακόμα πιο εκπληκτικό είναι ότι οι αλλεργιολόγοι, οι ειδικοί και οι εμπειρογνώμονες συνεχίζουν να αναφέρονται σε αυτήν τη μελέτη στα συνέδρια και στον τύπο και την χρησιμοποιούν για να διαψεύσουν τη θεραπεία βιοσυντονισμού.

Μια άλλη αντίπαλη έρευνα έγινε το 1997 στο φημισμένο νοσοκομείο παίδων του Ντάβος. 32 παιδιά με ατοπική δερματίτιδα δέχθηκαν αγωγή σύμφωνα με τις οδηγίες της συμβατικής ιατρικής με κορτιζόνη, αντιβιοτικά, ουρία και κρυσταλλικό ιώδες. Στους μισούς ασθενείς χρησιμοποιήθηκε επιπλέον ο βιοσυντονισμός. Δυστυχώς, ούτε σε αυτήν την περίπτωση δεν ακολουθήθηκαν σωστά οι οδηγίες που συνιστώνται στην εκπαίδευση του βιοσυντονισμού. Τελικά δεν καταγράφτηκε διαφορά μεταξύ των αποτελεσμάτων στις δύο ομάδες. Εξήχθη λοιπόν το συμπέρασμα ότι ο βιοσυντονισμός δεν έχει αποτέλεσμα[21]. Ακόμα και οι μη γατροί γνωρίζουν ότι η κορτιζόνη μπορεί να εξαλείψει κάθε σύμπτωμα δερματίτιδας (προσωρινά). Συνεπώς, η επιπλέον θεραπεία δεν μπορεί να βελτιώσει την κατάσταση περισσότερο! Φυσικά, δεν είναι δυνατόν να αποδειχθεί τίποτα με έναν τέτοιο σχεδιασμό μελέτης.

Δεν μας είναι γνωστές άλλες αντίπαλες μελέτες που να έχουν εμφανιστεί στη βιβλιογραφία εκτός από τις δύο προαναφερθείσες. Παραταύτα, συνεχώς παρουσιάζονται δημοσιεύσεις από επιστήμονες και δημοσιογράφους που, είτε από άγνοια είτε ηθελημένα, αγνοούν την παρούσα κατάσταση της έρευνας και υποστηρίζουν ότι «ο βιοσυντονισμός δεν είναι επιστημονικά αποδεδειγμένος». Η έλλειψη αντικειμενικών επιχειρημάτων σε αυτές τις δημοσιεύσεις συχνά αντικαθίστανται από την πολεμική.

Αυτό δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Ο Johann Wolfgang von Goethe σημείωνε σε μια συζήτηση που αφορούσε καθηγητές που ακόμα παρουσιάζουν απαρχαιωμένες θεωρίες αν και αυτές έχουν από καιρό αντικρουστεί από νέες ερευνητικές εργασίες: «Αυτοί δεν αποδεικνύουν την αλήθεια και αυτό δεν είναι καν η πρόθεσή τους. Τους απασχολεί απλά το να εκφέρουν γνώμη. Συνεπώς, κρύβουν όλα τα πειράματα τα οποία θα μπορούσαν να φέρουν την αλήθεια στο φως και να αποκαλύψουν την αναλήθεια των διδασκαλιών τους».

Η θεραπεία βιοσυντονισμού έχει αποτέλεσμα. Οι μελέτες που περιγράφτηκαν παραπάνω είναι απόδειξη αυτού.

Τι συμβαίνει όμως όσον αφορά την ενεργειακή διάγνωση, η οποία χρησιμοποιείται κατά κύριο λόγο ως βάση της θεραπείας;

Μελέτες πάνω στο θέμα της ενεργειακής διάγνωσης

Ένας αριθμός μελετών έχει επίσης διεξαχθεί πάνω σε αυτό το θέμα. Ο ηλεκτροβελονισμός κατά Voll (EAV), ειδικότερα, έχει συγκριθεί με τις παραδοσιακές μεθόδους.

-Μια αμερικανική μελέτη που χρονολογείται στο 1984 αποκάλυψε υψηλό βαθμό συμφωνίας μεταξύ της διάγνωσης με EAV και τις συμβατικής διάγνωσης[22].

-Σε μια ιταλική μελέτη το 2002 τα αποτελέσματα της διάγνωσης με EAV συγκρίθηκαν με τη δοκιμασία νυγμού σε 31 ασθενείς με τέσσερις αλλεργίες (ακάρεα, γρασίδια, γύρη ελιάς, τσουκνίδα). Το ποσοστό συμφωνίας ήταν 95%. Κατά την αξιολόγηση αυτής της μελέτης παρατηρήθηκε ότι «ως αντικειμενική μέθοδος, η συσκευή Bicom είναι πολύ κατάλληλη για την διεξαγωγή αλλεργικών τεστ». Αυτή η μελέτη αξιολογήθηκε με επίπεδο απόδειξης 1[23]. Δύο ακόμα μελέτες από την Κίνα επιβεβαίωσαν αυτά τα θετικά αποτελέσματα[24].

Το 2001 σε μια τυχαιοποιημένη διπλή τυφλή μελέτη δεν βρέθηκε καμιά συσχέτιση μεταξύ του EAV και των δοκιμασιών νυγμού[25]. Τι οδήγησε σε αυτό το αντιφατικό αποτέλεσμα;  Μήπως παίζει σημαντικό ρόλο η ποιότητα των δοκιμών και η ποιότητα του ίδιου του εξεταστή;

Επίσης και η διάγνωση με τένσορα εμφανίζεται ως αποτυχής σε μια συγκριτική μελέτη του 1993[26]. Οι διερευνήσεις έγιναν σε δείγματα αίματος με εργαστηριακή επιθεώρηση και σίγουρα δεν μπορούν να αξιολογηθούν με κριτήρια επιστημονικής μελέτης.

Στην πραγματικότητα συχνά διαπιστώνεται διαφορά μεταξύ της ενεργειακής διάγνωσης και των συμβατικών ιατρικών εξετάσεων που προσκομίζουν οι ασθενείς.

Τα αποτελέσματα των δοκιμασιών νυγμού εξαρτώνται από το δοκιμαστικό ορό που χρησιμοποιείται και από την ερμηνεία του αναλυτή. Αλλιώς δεν θα υπήρχε επεξήγηση τού γιατί οι ασθενείς που πηγαίνουν σε διαφορετικούς αλλεργιολόγους καμιά φορά φέρνουν τελείως διαφορετικά αποτελέσματα δοκιμασιών. Η δοκιμασία νυγμού δείχνει ευαισθητοποίηση. Η ευαισθητοποίηση δεν είναι το ίδιο με την εμφανή αλλεργία[27].

Ταξινομείται ως αλλεργία μόνο αν είναι παρόντα τα ανάλογα συμπτώματα. Μπορούν, αν χρειαστεί, να επιβεβαιωθούν με μια δοκιμή πρόκλησης. Δυστυχώς, οι ασθενείς συχνά είναι κι εδώ παραπληροφορημένοι. Πολλοί άνθρωποι παρουσιάζουν ευαισθητοποίηση στα ακάρεα της οικιακής σκόνης στη δοκιμασία νυγμού αν και μόνο οι ασθενείς με κλινικά εμφανής αλλεργία αντιδρούν σε αυτά με καταρροή της μύτης ή δύσπνοια.

Σύμφωνα με την εμπειρία από την πρακτική, οι ενεργειακές μέθοδοι τεστ δείχνουν πολύ καλύτερα σε ποιες ουσίες αντιδρούν πραγματικά οι ασθενείς. Οι ασθενείς πολύ συχνά επιβεβαιώνουν τα αποτελέσματα του τεστ βασιζόμενοι στις ίδιες τους τις παρατηρήσεις. Δεν έχει σημασία εδώ αν πρόκειται για πραγματική ατοπική αλλεργία, ψευδοαλλεργία ή δυσανεξία. Αυτό δεν έχει σημασία στη θεραπεία με το βιοσυντονισμό.

Κι ενώ συχνά  τα ευρήματα της ενεργειακής διάγνωσης συμφωνούν με τη δοκιμασία νυγμού στην περίπτωση των εισπνεόμενων αλλεργιών (ακάρεα, μούχλα, γύρη, τρίχωμα ζώων), τα αποτελέσματα πολλές φορές διαφέρουν σημαντικά όσον αφορά στις τροφικές αλλεργίες. Ακόμα και τα αποτελέσματα μεταξύ των διαφορετικών συμβατικών δοκιμασιών δέρματος και αντισωμάτων σπάνια συμπίπτουν. Οι παλαιότεροι αλλεργιολόγοι πιστεύουν ότι δεν υπάρχουν συμβατικές ιατρικές ή εναλλακτικές μέθοδοι διάγνωσης που να μπορούν να αποδείξουν μια τροφική αλλεργία με επαρκώς υψηλό βαθμό βεβαιότητας. Μόνο μια δοκιμασία πρόκλησης μέσω κατάποσης κατόπιν αποφυγής για μια παρατεταμένη περίοδο της εν λόγω τροφής μπορεί να δώσει σίγουρες αποδείξεις[28]. Αυτή η δυνητικά άξια λόγου αλλά επίπονη μέθοδος δεν είναι πραγματικά εφικτή στην καθημερινή πρακτική.

Στην περίπτωση των τροφικών αλλεργιών και δυσανεξιών, ένας καλά εκπαιδευμένος και έμπειρος θεραπευτής μπορεί να διαγνώσει τις σωστές επιβλαβείς ουσίες με υψηλό βαθμό πιθανότητας. Αν η κατάσταση του ασθενή μετά τη θεραπεία βιοσυντονισμού, η οποία βασίζεται σε αυτά τα ευρήματα, βελτιωθεί αυτό αποδεικνύει ότι η διάγνωση ήταν σωστή.